Η μουσικοχορευτική λαογραφική παράσταση «όποιος ξεχνάει χάνεται, δακρύζει όποιος θυμάται…» είναι μια εκδήλωση βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, με θέμα τον ξεριζωμό, που μέσα της κλείνει πολύ Θράκη. Μια αναδρομή στην εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης που ολοκληρώθηκε χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά αντίστασης, γεγονότα ακόμα και σήμερα άγνωστα, ανεξήγητα και ουσιαστικά αδικαιολόγητα. Μια αναφορά στην προσφυγιά, στην κατάντια αυτή του πολιτισμένου μας γένους, που δυστυχώς οι Ανατολικοθρακιώτες τη γνώρισαν στην πιο βάρβαρη μορφή τους. Ένα θυμίαμα, μια σπονδή στα κόκκαλα των προγόνων μας, που έμειναν στα Άγια χώματα της Πατρίδας εκείνης.Το Μαύρο Πάσχα της 6ης Απριλίου του 1914 αποτελεί ένα από τα πιο θλιβερά ορόσημα της ιστορίας μας. Ήταν τότε που οι Νεότουρκοι, με την υποστήριξη των Γερμανών συμμάχων τους, εφάρμοσαν στη Ανατολική Θράκη το αρρωστημένο σχέδιό των εθνικών εκκαθαρίσεων. Μέχρι το 1919, περισσότεροι από 220.000 Θρακιώτες εκτοπίστηκαν και οι πιο πολλοί από αυτούς άφησαν τα κόκκαλα τους στα περιβόητα τάγματα εργασίας (amele taburu), από τις στερήσεις, τις κακουχίες, τον τύφο και τα βασανιστήρια.
Παρά τους διωγμούς όμως, η Ανατολική Θράκη υπήρξε η κύρια εστία του πιο ακμαίου οικονομικά, πνευματικά και πολιτιστικά θρακικού Ελληνισμού. Γνώρισε την απελευθέρωση μετά από 559 χρόνια, τον Αύγουστο του 1920 και παρέμεινε ελεύθερη μέχρι τον Οκτώβριο του 1922, οπότε διατάχτηκε η εκκένωση της και η εκχώρησή της στην Τουρκία, ως προίκα για την μελλοντική της συνεργασία με τους Συμμάχους.
Μπορεί οι εκτοπισμοί, οι βιασμοί και οι δολοφονίες να χτύπησαν πολλές φορές την πόρτα της, η ανταλλαγή όμως των πληθυσμών το 1923 αποτέλεσε την ταφόπλακα της.
Παρά τους διωγμούς όμως, η Ανατολική Θράκη υπήρξε η κύρια εστία του πιο ακμαίου οικονομικά, πνευματικά και πολιτιστικά θρακικού Ελληνισμού. Γνώρισε την απελευθέρωση μετά από 559 χρόνια, τον Αύγουστο του 1920 και παρέμεινε ελεύθερη μέχρι τον Οκτώβριο του 1922, οπότε διατάχτηκε η εκκένωση της και η εκχώρησή της στην Τουρκία, ως προίκα για την μελλοντική της συνεργασία με τους Συμμάχους.
Μπορεί οι εκτοπισμοί, οι βιασμοί και οι δολοφονίες να χτύπησαν πολλές φορές την πόρτα της, η ανταλλαγή όμως των πληθυσμών το 1923 αποτέλεσε την ταφόπλακα της.
Στην παράσταση συμμετείχαν:
Χορευτικός Όμιλος Κατερίνης «ΟΛΥΜΠΟΣ»
Αναπτυξιακός & Πολιτιστικός Σύλλογος «Η ΠΡΟΟΔΟΣ» Κρεμαστής Ρόδου
Σύλλογος Εβριτών Ξάνθης
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Τραγούδι: Νίκη Εξαδακτύλου – Αργύρης Κόκκορης – Βασίλης Σαραντινός
Κλαρίνο: Κωνσταντίνος Δεδούσης
Βιολί: Αστέριος Τράκας
Ούτι – λαούτο : Αργύρης Κόκκορης
Λύρα Θράκης :Αλέξης Κοκαλίδης
Λύρα νήσων: Μιχάλης Λαουντός
Λαούτο: Ραφαήλ Μανούσος
Γκάιντα: Ηρακλής Ψωμαδόπουλος
Τρομπέτα: Νίκος Δίγκας
Κρουστά: Βασίλης Σαραντινός
Νταούλι: Αλέξανδρος Ριζόπουλος